συναυτουργώ

-έω, Μ

συμμετέχω στη διάπραξη εγκληματικής πράξης μαζί με άλλον ή άλλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + αὐτουργῶ «διαπράττω αδίκημα, κυρίως έγκλημα» (< αὐτουργός)].